Μονόλογοι…

Τα χαιρετίσματα από το φίλο και παλιό συνεργάτη, φτάσανε με τωρινό συνάδελφο.
Λογικό, αφού ο πέμψας είναι στη σύνταξη πια, να έρθει η κουβέντα στα μετά την εργασία.
Για πρώτη φορά η σκέψη σου, αν και επεξεργασμένη από καιρό, φάνηκε στον «αέρα».
–Για να είμαι ειλικρινής, σκέπτομαι, για ένα χρόνο μετά από εδώ, να μην κάνω τίποτα. Τίποτα που να έχει σχέση με εξαρτημένη εργασία δηλαδή.
Θα σταθώ παρατηρητής του εαυτού μου και του περιβάλλοντός μου και θα προσπαθήσω να ξανα-ανακαλύψω τον κόσμο μέσα στον οποίο ζω!
Να σου εξομολογηθώ κάτι; Γνωρίζω πολύ καλά για τον εαυτό μου, ότι δεν ξέρει πώς να βγάζει χρήματα! Τριάντα ένα χρόνια εδώ μέσα, ουδέποτε με απασχόλησε να «πουλήσω» κάτι. Ό,τι έκανα και κάνω είναι γιατί θεωρώ πως υπηρετώ μια ιδέα, άρα δεν με απασχολεί η διαπραγμάτευση της αμοιβής μου.
Φυσικά γνωρίζω πως όλοι μας έχουμε κρυμμένες δεξιότητες και ικανότητες τις οποίες ουδέποτε αποπειραθήκαμε να τις προβάλουμε και να τις αξιοποιήσουμε!
Θεωρώ λοιπόν ότι μου χρειάζεται να πάρω τον απαιτούμενο χρόνο για να ανακαλύψω τις δικές μου δεξιότητες, αυτές που τώρα λανθάνουν!
Αν με ρωτήσεις αυτή τη στιγμή, τι θα έψαχνα να βρω, αν έπαυα να ασχολούμαι με ό,τι κάνω μέχρι τώρα, είναι εντελώς σίγουρο ότι θα σου έλεγα πως θα αναζητήσω κάτι ανάλογο! Αυτό ξέρω να κάνω. Σε αυτό το πεδίο νιώθω ασφαλής. Πώς να αναζητήσω κάτι άλλο, για το οποίο δεν ξέρω αν έχω τις ικανότητες να τα καταφέρω; Χρειάζεται ικανός χρόνος, -η περίοδος του έτους που ανέφερα είναι ενδεικτική. Μπορεί να χρειαστούν και δύο χρόνια ή μόνον τρεις μήνες- ώστε να απεμπλακώ από τις «αγκυλώσεις» της μέχρι τώρα διαμορφωμένης καθημερινότητας, και να κοιτάξω κατάματα κάτι άλλο!
Να νιώσω ικανός να αναμετρηθώ μαζί του.
Να ανανεώσω και να ανατροφοδοτήσω το λόγο της ύπαρξής μου!

Ποτάμι τα λόγια, με μια ανάσα, δεν επέτρεψαν στον συνομιλητή παρά να συγκατανεύσει με μια κίνηση του κεφαλιού.

Τα σημάδια των ημερών, όχι εκείνα της βροχής που έπεφτε το πρωί, έκαναν σαφές πως η θέση πίσω από το γραφείο, πρέπει να εγκαταλειφθεί.
Δεν είναι και σίγουρο ότι η παρουσία στα … χαρακώματα θα δώσει λύσεις.
Τακτική κίνηση είναι περισσότερο.
Τον εχθρό τον ξέρεις και ξέρεις πως δεν είναι αυτός που στέκεται μπροστά σου.
Μήτε αυτός που θέλει να δείχνει ότι ελέγχει τις κινήσεις.
Ο «εχθρός», που δεν είναι ακριβώς εχθρός, στέκεται ακόμα πιο πίσω και κρύβεται καλυπτόμενος από μπετοναρισμένες ιδέες και χτισμένες ιδεολογίες.

Αυτός δεν είναι πόλεμος με τους ανεμόμυλους.
Οι ανεμόμυλοι του Θερβάντες συμβόλιζαν την αναδυόμενη καινούργια οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας.
Εδώ έχουμε κρυμμένες σκιές στο σκοτάδι που υπεραμύνονται προσωπικών συμφερόντων.
Σκιαμαχία ίσως είναι ο καλύτερος προσδιορισμός.

Οι πόρτες άνοιξαν και έκλεισαν πολλές φορές.
Πρόσωπα, με έκπληξη ή απορία, που έστρεψαν τα μάτια στον εισβολέα.
Σκέψεις που ξεδιπλώθηκαν και βρήκανε καθολική αποδοχή.
Ή εξίσου καθολική απόρριψη…

–Και είναι οι μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης, άξιες λόγου για να ασχοληθεί κανείς μαζί τους;
-Αν έχεις τη δυνατότητα να μην παρασυρθείς από τον προτεινόμενο προβληματισμό, αλλά να τις δεις κάθε μια από αυτές τις εκπομπές σαν μια εικόνα στον τοίχο, ναι, είναι. Γίνονται ενδιαφέρουσες. Σού αφήνουν χώρο να αναπτύξεις το δικό σου προβληματισμό. Να δεις ουσιαστικά τους μηχανισμούς που έχεις απέναντί σου και με τους οποίους παλεύεις ….
Η συζήτηση με τη συνάδελφο στο περιθώριο των άλλων αναζητήσεων.
Όπως και εκείνη για τους … ηθοποιούς. Το ίδιο .. περιθωριακή.
-Όσο και να διακρίνεις την ύπαρξη μεγάλου ταλέντου, οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς είναι εντέλει αμόρφωτοι. Για το επάγγελμά τους αμόρφωτοι.
Αν τύχει και κάνουν επιτυχία με την επιλογή ενός ύφους, διαμορφώνοντας μια «περσόνα» όπως συνηθίζεται να λέγεται, τότε ακόμα και όταν αλλάζει το ύφος του έργου, εκείνοι συνεχίζουν να προσεγγίζουν τους ρόλους με τα στοιχεία της «περσόνας» από την οποία άντλησαν την επιτυχία και όχι από το γενικότερο ύφος και στόχους του κειμένου που καλούνται να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν.

Τώρα,το γιατί ανακατεύεσαι με αυτά, μάλλον θα πρέπει να το αποδώσεις στις καταπιεσμένες ανησυχίες και τα εξίσου απωθημένα ενδιαφέροντα. Όχι ότι σου πέρασε από το μυαλό να ασχοληθείς με την τέχνη ειδικότερα. Γενικότερη είναι η προσέγγιση.

Ούτε και για την πολιτική έχεις βλέψεις, αλλά οι διαφωνίες σου με τη διαχείριση που γίνεται στα φαινόμενα που αναδύονται από τη σύγκρουση στο ΠΑΣΟΚ, είναι σημαντικές.
Και για καθ’ εαυτή τη σύγκρουση, η άποψή σου, ότι δηλαδή πρόκειται για υγιή συμπεριφορά, αν διατυπωθεί ευρύτερα, θα προκαλέσει, αν όχι καγχασμούς, τουλάχιστον βλέμματα απορίας.

Μέχρι πριν λίγο ο Λαζόπουλος έδινε την παράστασή του από τηλεοράσεως.
Αντικειμενικά αυτό που κάνει είναι άξιο θαυμασμού. Σαν μορφή τέχνης.
Όμως, ταυτόχρονα είναι και εξαιρετικά επικίνδυνο για τη Δημοκρατία.
Η αφαιρετική προσέγγιση στα γεγονότα, με τη δικαιολογία της σάτιρας, δημιουργεί προκαταλήψεις, που επειδή σχηματοποιούνται μέσω της διασκέδασης και του γέλιου, εδραιώνουν αντιλήψεις που σύντομα θα ορθώσουν ανάστημα αντικοινωνικό και απάνθρωπο!
Ας μην γίνει αναφορά και στην εδραίωση του εθνικισμού που επιτυγχάνεται ηθελημένα ή άθελά του.
Στη χειρότερη μάλιστα μορφή του!

Περασμένη πια η ώρα.
Τα πολιτικά, με προσεγγίσεις κυρίως επιφανειακές και συνήθως υπηρετούσες σκοπιμότητες, συνεχίζουν απτόητα να πιάνουν «στασίδι» σε όλες τις τηλεοράσεις.

Το ποτήρι του κρασιού στέκει, εδώ δίπλα, άδειο.
Καιρός να κλείσει το τεφτέρι της ημέρας.
Παραγέμισε….