Αντικειμενική καταγραφή …

Η σκυτάλη κατέφθασε από την καλή φίλη, τη so_far.

Για τα απολύτως δικά μου αντικείμενα κατάλαβα πως έπρεπε να γράψω και … κάθισα και σκέφτηκα.
(Να μην κάνω και λίγο το … «κομμάτι» μου, ότι είμαι … διανοούμενος και μπορώ να σκέφτομαι έστω και καθιστός; 🙂 🙂 )

Διαπίστωση πρώτη. Δεν είναι αντικειμενοεξαρτημένος!
Διαπίστωση δεύτερη. Είναι κάμποσα τα εντελώς δικά μου αντικείμενα, που όμως δεν θα τα βάψω και μαύρα αν πάψουν να είναι δικά μου.
Διαπίστωση τρίτη. Αν τα βάλεις πάνω στο τραπέζι φαίνονται ανακατεμένα, αν επιχειρήσεις να τα φωτογραφήσεις ένα ένα θα χρειαστείς αρκετές ώρες.

Απόφαση. Τα φωτογραφίζω όπως έπεσαν και εξηγώ τι είναι.

Αυτό το μεγάλο, εδώ αριστερά, είναι ο υπολογιστής μου. Εντάξει δεν είναι αντικείμενο. Υποκείμενος σε παντός είδους καταπονήσεις είναι, αλλά δείχνει κατανόηση.

Δίπλα του και χαμηλά, γυαλιά ηλίου. Δεν είναι σε πλήρη συντονισμό με την ηλικία του κατόχου τους, αλλά για τον ήλιο μια χαρά είναι!!

Διακριτικά τοποθετημένα τα άλλα. Τα γυαλιά λέω… Εκείνα που, φευ, είναι για την ηλικία μου!

Κλειδιά! Φετίχ; Μάλλον ο φόβος αποκλεισμού!

Το κινητό. Ελάχιστη η χρήση του. Να μη σου πω ότι δεν έχει κάνει καν πλήρη επίδειξη των δυνατοτήτων του.
Έχει και ραδιόφωνο όμως. Εξου και τα hands free. Για να ακούω μουσική καθώς κάνω ποδήλατο.

Το mp3 player για το λόγο που έχει φτιαχτεί. Εδώ και ώρα είναι εκτός κάδρου. Pink Floyd και Τζιβαέρι αντάμα.

Πάνω αριστερά το γνωστό σημειωματάριο. Ξεδοντιασμένο! Για την ακρίβεια … ξεφυλλισμένο! Ένα χρόνο τώρα συνοδός σε μοναχικές εξόδους, πλάι στο φλιτζάνι του καφέ συνήθως, έτοιμο να δεχτεί σκέψεις και ιδέες και μετά να υποστεί ακρωτηριασμούς.
Κάθε φύλλο που γεμίζει μεταφέρεται στον υπολογιστή -τα μη.. φαινόμενα blog, που έλεγα; -και μετά παραδίδεται στην πυρά.
Ο γνωστός πελεκάνος επάνω του. Το στυλό με την πένα.
Και ο διάδοχος πιο πέρα. Το νέο σημειωματάριο.
Ανέγγιχτο προς το παρόν.
Τα έβαλα δίπλα δίπλα για να μαθαίνουν οι νεότεροι από την πείρα των παλαιοτέρων. Τι θα πάθει και αυτό δηλαδή όταν αρχίσω να γράφω στις σελίδες του!

Όχι δεν είμαι αυτός για τον οποίο φτιάχτηκε το ανέκδοτο, που μιλάει για το άκρον άωτον της ταχύτητας και πρόλαβα να ακουμπήσω την φωτογραφική μηχανή μετά το πάτημα του κλείστρου!!!
Αυτή η φωτογραφική μηχανή που φαίνεται ψηλά, είναι εκείνη που έχω συνήθως μέσα στην τσάντα μου. Για κάθε βιαστική χρήση. Τα αποτελέσματά τής χρήσης της έχουν πολλές φορές αναρτηθεί κάπου εδώ.

Η άλλη είναι εδώ.
Με αυτήν τραβήχτηκε η προηγούμενη φωτογραφία.

Α, η web κάμερα της φωτογραφίας είναι ένα καλό μικρόφωνο για τις επικοινωνίες μέσω του skype. Βλέπεις έχει και ξενιτεμένους η οικογένεια!!

Τελείωσα με τα αντικείμενά μου;
Μάλλον.

Ας δώσω τη σκυτάλη σε μερικούς φίλους και φίλες. Πόσοι άραγε πρέπει να είναι εκείνοι στους οποίους πρέπει να βάλω στο παιχνίδι;
Ας πω και βλέπουμε.
Alkyoni , Ωρέλια, DiVa, Darthiir και Θεία Λένα!

Τι πρέπει να κάνετε εσείς; Να συνεχίσετε το παιχνίδι βέβαια δείχνοντας (!) τα δικά σας κατά δικά σας, αντικείμενα.

Κουράγιο !!!

Παράρτημα!!!!!!!
Προστίθεται και η ritsmas!

Τελευταία ενημέρωση.
Κατόπιν της… πανδήμου απαιτήσεως να συμπεριληφθεί και το ποδήλατο μεταξύ των εκθεμάτων, και μολονότι ούτε στην τσέπη χωράει μήτε στην τσάντα, υποχώρησα και σας το παρουσιάζω.
Γιατί… εσείς μού το ζητήσατε!!!!